26 Temmuz 2023…
Bu tarihin sizler için hiçbir anlamı olmayabilir. Yılın en sıcak günü olmaya aday bu günü bilmemeniz asla ve asla bir sorun değil. Zira asıl hikayenin başlangıcı da 1 yıl önceye, 26 Temmuz 2022’ye dayanıyor.
Bu hikayeyi, hem burada, hem de Instagram hesabımda yeterince anlattım. Yazının sonunda geçmiş yazıların adresini de paylaşacağım. Fakat kısaca özetlemek gerekirse; önce Sait ile yaptığım bisiklet sürüşü ve sonrasında 6 Şubat 2023’te yaşanan deprem ile birlikte gelen acı kayıplar, bizi tekrar aynı tarihte sürüş yapmak için birleştirdi.
Tüm Türkiye olarak 2023 yılında acı bir depremle sarsıldık. Resmi açıklamalara göre 50.000 civarı insan deprem dolayısıyla can verdi. Sadece deprem bölgesinde değil, tüm Türkiye’de böylesi bir acının etkilemediği kişinin olması zor bir ihtimâl. Tabiki deprem beni de etkiledi.
Deprem bölgesi ile esasen hiçbir organik bağım yok. Orada olan akrabam, tanıdığım vs… kimsem yok. İki yıl önce eşim Belkıs ile tanışıncaya kadar… Belkıs doğma büyüme Kahramanmaraş’lı ve orada çokça akrabamız, tanıdıklarımız var. Önce Ela ve Tahir’in (anneleri Gökşen ve tanımamış olsam da üvey abileri Melkan) kayıpları bizi derinden vurdu (http://keremulusoy.com/ela-ve-tahir) . Sonrasında da Sait’in kaybı… Ve tüm bu yaşananların ardından yapabildiğimiz en iyi şeyle bölgeye yardım etmeye karar verdik.
Ela ve Tahir İçin
Ben ve Belkıs deprem bölgesine gittiğimiz her dönemde çocuklara odaklandık. Belkıs çocuklar konusunda tam bir uzman. Kişiliğinden gelen harika ve doğal bir iletişimi var çocuklarla. Gittiğimiz her bölgede çocuklar için çabaladık. Oyun oynadık, gofret yedik, boyamalar yaptık… Öncesinde “böylesi basit şeylerin ne yararı olur ki?” diye düşünüp umutsuzlanırken, hem çocuklardan hem de ebeveynlerinden aldığımız dönüşlerle ne kadar önemli bir şey yaptığımız anladım. Yapabildiğimiz en iyi şeyle, yardıma ihtiyacı olanlara yardım ettik.
Sait ve Tüm Kayıplarımız İçin
Gelelim 26 Temmuz’a… Sait’i çok kısa süre tanıdım. Yapacağımız evlilik düğünü (22 Temmuz 2022) dolayısıyla Kahramanmaraş’ta bulunurken, düğünden 4 gün sonra, Kahramanmaraş’ın marka olma potansiyeli en yüksek yerinde, Edebiyat Yolu’nda, sürüş yapmayı planlıyordum. Edebiyat Yolu’nu bisiklet ile geçmek gerçekten çok güzel bir konsept. Oldukça da zorlayıcı bir rota. Geçen seneki sürüşte Sait bana eşlik etmişti. Dayanıklılığı benden çok daha iyiydi. Tırmanırken beni asla bırakmadı ve adeta beni zirveye taşıdı. Şimdi aramızda olmasa da, bu sefer ben onu bırakmak istemedim. Sait’i ve tüm kaybettiklerimizi anmak adına, aynı tarihte, aynı rotada bir sürüş daha yaptık. 1. Sait Hasırcı Edebiyat Yolu Bisiklet Sürüşü… Yapabildiğimiz en iyi şeyle, yardıma ihtiyacı olanlara yardım ettik.
Ve bu sürüşü her yıl aynı tarihte, aynı rotada, tüm kaybettiklerimiz için tekrarlamak niyetindeyiz.
Teşekkürlerimle…
Başta eşim Belkıs Ulusoy… Bu sürüş öncesinde, sırasında ve sonrasında en büyük destekçimdin. Sana ne kadar teşekkür etsem az. İyi ki varsın.
Veysel Gülmez ve tüm öğrencileri… Veysel’in fedakarlığı ve yaptıkları apayrı bir yazı konusu. Çok önemli işler yapıyor. Adeta bir superman. Sana ve öğrencilerine sonsuz teşekkür ederim.
Mahmut Hopur ve Yılmaz Cansarı… İki harika insansınız. Sizlerin yardımı sayesinde sürüşü kazasız belasız atlattık.
Abdülbaki Hasırcı… Kardeşini ve tüm aileni kaybettin. Yaşadığın acıyı tahayyül etmek bile çok zor. Buna rağmen sürüşe geldin, kısa da olsa sürdün ve bizleri onurlandırdın. Hayat yüzünü hep güldürsün.
İş yerim Marmara Belediyeler Birliği’nden, Belkıs’ın çevresinden bize maddi manevi destek olan herkes… İsimlerini burada anmayacağım, onlar kendini biliyor. Sizler görünmez kahramanlarınız.
Ve son olarak ailemiz… Perihan, Nursel, Sema, Ozan, Beyza, Mete… Kocaman teşekürler.
Geçmiş Yazılar
Said Hasırcı Edebiyat Yolu Bisiklet Sürüşü
http://keremulusoy.com/said-hasirci-edebiyat-yolu-bisiklet-surusu
Depremde Kaybettiklerimiz İçin
http://keremulusoy.com/depremde-kaybettiklerimiz-icin